De onderstaande tekst van Herwolt is niet echt goed leesbaar. Ik zet hem zo goed mogelijk over.
Ik trap er iedere keer weer in, in die val die 'werk' heet en het is niet eens werk. Opnieuw tot half drie zitten schrijven aan een boek, waarvan ik weet dat het toch nooit uitgegeven zal gaan worden. Waarom werk ik er dan zo gedreven aan? Kan toch morgen ook of volgende week. Nee, dat moet nu en morgen loopt de wekker weer af om half 7. Ik heb een borrel naast me staan, waar ik m'n pen in doop, zodat ik tenminste nog wat letters op papier kan krijgen. Letters die nauwelijks te lezen zijn en morgen waarschijnlijk letterlijk en figuurlijk onleesbaar zullen blijken te zijn en toch doe ik dit vrijwel elke avond. Waarom ga ik niet tegelijk met mijn vrouw naar bed? Kom ik in elk geval aan mijn nodige slaapuren toe. Maar wanneer moet ik dan schrijven, als het niet 's nachts gebeurt? Liever onleesbaar, dan niet leesbaar. Ik bedoel liever een onduidelijke tekst, dan geen tekst. Dus pen ik pagina's vol, in de hoop dat het later nog leesbaar is. Of niet, maar dan het nog altijd de vuilnisbak in. Nee, dat doe ik niet. Wat vandaag onleesbaar is, zal morgen wellicht geniaal blijken te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten